Helping Israeli Victims of terror


Stichting LeChaim


Wij doen een dringend beroep op U om ons te steunen in onze actie:

Breng Gilad Shalit thuis

Gilad Shalit werd op 25 juni 2006 ontvoerd door leden van de terreurorganisatie Hamas Hij is een slachtoffer van terreur! Gilad zit al meer dan 1300 dagen opgesloten. Wij willen de Israëlische regering steunen en dringend verzoeken om al het mogelijke te blijven doen om hem weer met zijn familie in Israël te verenigen. Door zo veel mogelijk handtekeningen aan te bieden willen wij nu tonen achter de Israëlische regering te staan om op aanvaardbare voorwaarden Gilad zijn vrijheid terug te geven. De Nederlandse regering zullen wij vragen om Israël de noodzakelijke medewerking te verlenen.

Wij verzoeken U onderstaand formulier in te vullen en aan bijgaand (e-mail) adres te zenden.
Namens de stichting Lechaim

Jochanan Jobse
Voorzitter

Jochanan@hetnet.nl

Namens het comité
Breng Gilad Shalit thuis
Michelle Stam
Coördinator
mdpstam@gmail.com

Ondergetekende:

Naam:

Adres:

Woonplaats:

E-mail:

Handtekening:

steunt hierbij de actie om Gilad Shalit thuis te brengen

U kunt dit formulier verzenden aan:
Michelle Stam, Postbus 4007, 8901 EA Leeuwarden (mdpstam@gmail.com)Om deze actie goed te laten verlopen zouden wij een financiële bijdrage van U op prijs stellen.

Stichting LeChaim
Rabobank Voorne-Putten Rozenburg
Rabo 11.77.23.800
Bank Identificatie Code (BIC): RABONL2U
IBANNUMMER: NL87 RABO 0117 7238 00
Kamer van Koophandel nr. 24449169

Helpt de slachtoffers van terreur in Israël!

Jersualem herenigd!

De Joden hebben meer aanspraak op de Israëlische hoofdstad dan de Fransen op Parijs, de Duitsers op Berlin of the Engelsen op London.

Benjamin Disraeli, Engeland’s Eerste Minister in het begin van de 20ste eeuw, had een speciale manier om mensen die zijn toespraken in het Parlement onderbraken van repliek te dienen, wanneer ze hem als Jood kleineerden: “Mijn volk waren koningen in Jeruzalem toen jullie de velden omwoelden voor paddenstoelen” zei hij dan.
Het punt is dat Jeruzalem het Koninklijk Huis was, lang voor dat London of Parijs koninklijke paleizen hadden, en Berlijn of New York nog niet bestonden. Toch zijn het deze hoofdsteden, die in hun arrogantie bijna dagelijks proberen het Joodse volk te beroven van hun oeroude, Bijbelse aanspraak en verbinding met Jeruzalem. Dit is een volk dat duizenden jaren lang zijn gevoelsmatige verbondenheid en verlangen naar de stad uitte door ieder Paasfeest opnieuw uit te roepen: “Het volgende Jaar in Jeruzalem”! De stad is de hoofdstad geweest van alleen maar één volk, en dat is het Joodse volk. Geen andere natie kan of zou er aanspraak op kunnen maken. Zoals Eerste Minister Benyamin Nethanyahu onlangs verklaarde: “Jeruzalem is geen nederzetting” maar het is de Stad van David, Salomo, de grote profeten en de wijzen uit de Bijbel, en de stad waarvoor Jezus zelf bad en die Hij erkende als Joods.
Zelfs Aartsvader Abraham trok 4000 jaar geleden naar de berg Moriah en de stad Salem om God te aanbidden. En van deze hemelse ontmoeting heeft de stad zijn naam gekregen: Het is Jeruzalem, de stad van vrede en rechtschapenheid.
Daarentegen, toen de Ottomanen de regio veroverden en voor meer dan 400 jaren regeerden, beschouwde ze de stad nooit anders dan als een afgelegen provinciaal stadje. Het was niemand anders’ hoofdstad, en bleef verwaarloosd. Zelfs de Islamitische legende dat Muhammad ten hemel gestegen zou zijn van daar is in twijfel en wordt ook aangevochten door Islamitische theologen! Maar de grote Israëlische koningen David en Salomo schreven 3,000 jaar geleden prachtige lofreden op de stad, die allen te lezen zijn in het poëtische deel van de Bijbel. De grote Hebreeuwse profeten deden hetzelfde toen ze de Joodse inwoners van de stad vermaanden. De apostel Paul ging altijd naar Zion terug voor de eredienst, hij had een sterk verlangen om in Jeruzalem te zijn voor de Bijbelse feesten. Jeruzalem had altijd een, soms kleine, Joodse bevolking, en een Joodse meerderheid sinds het midden van de 19e eeuw.
Hoe vreemd is het toch dat de wereld gelooft dat de zeer oude Bijbelse stad niet Joods zou moeten zijn. Wat een onzin is dat? De Joden hebben meer aanspraak op Jeruzalem dan de Fransen hebben op Parijs, de Duitsers op Berlijn of de Engelsen op London. Het is absurd anders te denken, en toch is dit het karakter van de globale politieke consensus vandaag. Het is niets minder dan schandelijk.
Op ons jaarlijks Loofhuttenfeest deze week, noteert de International Christian Embassy Jerusalem 30 jaren van onbetwistbaar steunen en bepleiten van een verenigd Jerusalem onder Israëlische soevereiniteit. Jeruzalem is de hoofdstad van het Joodse volk, en diegenen die deze verklaring willen appelleren moeten of de geschiedenis herschrijven of volledig negeren. Jammer genoeg doen ze dat graag.
Israel’s Psalmist, Koning David, keek over de muren en bolwerken van Jeruzalem en “schreef: “Bid voor de vrede van Jeruzalem, zij die haar liefhebben zullen bloeien”. Zijn groot gebed was dat vrede en vreugde zullen neerdalen op de stad wanneer de Joodse kerkgangers samen komen om hun voorgeschreven feestdagen te vieren en ook de volkeren naar dit “huis of gebed voor alle volkeren” komen. Dit is eveneens ons gebed. En als de enige ambassade in Jeruzalem, die miljoenen Christenen over de globe vertegenwoordigen, die dezelfde mening zijn toegedaan, maken we met blijdschap deze leuze ons eigendom. “Jeruzalem verenigd” is onze leuze van deze Succot.
Malcom Hedding,
Hij is de uitvoerend directeur van de the International Christian Embassy Jerusalem; www.icej.org
Jerusalem Post 4 Oktober 2009
Vertaling Michal Elata.

Het Joodse jaar

De Sjofar klinkt, ‘t is Rosj Hasjana,
De oproep tot inkeer, klinkt 10 dagen na.
Dan volgt Jom Kippoer de heiligste dag,
We vasten tot het einde, dan is het al nacht.

Vijf dagen later, Soekot breekt aan.
Door het Soeka- dak zien we de sterren staan.
De Palmtak met Etrog voor de ommegang.
Oogstfeest vol vreugde acht dagen lang.

Na het Slotfeest op de achtste dag,
Volgt de vreugde van de wet, het mag.
Simchat Tora, vreugdedansen in Sjoel,
Om de Bima met de Wet als doel.

Chanoeka herinnert aan de Tempel,
Die eens opnieuw werd ingewijd.
Het is een feest wanneer de Menora
Opnieuw weer zijn licht verspreidt.

Toe Bisjwat, het feest van de bomen
Zo belangrijk in een land van zon.
Jong en oud planten dan bomen,
Zoals dat ook in ‘t verleden al kon.

Purim, ach je weet wel met die boze Haman,
Die het volk vermoorden wou.
Het was Mordechai en de schone Esther
Die het lot keerden en Haman hangen zou.

Pesach, met de ongezuurde broden,
Herinnert aan de slavernij.in Gosen.
De plagen en de Farao ten spijt,
Het volk is van haar juk bevrijd.

Jom Hasjoa, Zachor, gedenken,
Treinen, Auschwitz, Holocaust.
De mens zal nooit vergeten,
Wie hen eens vernietigen wou.

Jom Ha’atsmoet, na bijna 20 eeuwen
Israël herrees en viert nu feest.
De wereldvrede wil nog niet klaren,
Erets Jisraël lijdt soms nog het meest.

Lag Baomer, een dag midden in de vasten
Even een pauze, want de Omer is erg lang
Velen gaan juist op deze dag trouwen,
Daarom ook, is er wat bijzonders aan.
Sjawoeot, De Tora is aan het volk gegeven.
De tien Godsspraken voor de mens.
Toen nog op twee stenen geschreven.
Een oogstfeest, zoals men elders niet kent.

Tisja Beav, de treurdag om Jeruzalem.
De tempel eens door vijanden verwoest.
Massaal heft men de klaagzangen aan.
Jeruzalem, Jeruzalem, blijf eeuwig bestaan.

Israel, een land met zijn rijke historie,
Vanwaar ze soms werden weggevoerd,
Egypte, Babel en het rijke Rome,
Maar steeds terug verlangend en ontroerd.

Tammo Tamir Bakker
Geschreven Gedachten Deel 3

TO ALL OUR FRIENDS!
THANK YOU VERY MUCH FOR YOUR CONTRIBUTION FOR ROSH HASHANA!

REUT SDEROT ASSOCATION

NAVAH

GUSH KATIF COMMITTEE

SDEROT MEDIA CENTRE

NETANYA MUNICIPALITY

SDEROT

Sderot behoort tot de steden, die het meest getroffen zijn en nog in dagelijkse spanning verkeren, hierbij een overzicht van een van de projecten van de actieve stichting REUT, waar wij een hechte samenwerking hebben opgebouwd met Odelia Ben Porat, die zich dagelijks bezighoudt met de Sderot problematiek. Zij wordt natuurlijk bijgestaan door de bestuurders, maar ook door een groep gespecialiseerde werkers. Zie de foto waar coördinator Harry een bespreking heeft met Odelia en de sociale werker.

REUT- SDEROT- ASSOCIATION
De REUT organisatie bestaat uit een groep van ongeveer 180 families, die zich dagelijks
bezighouden met de sociale problemen van de inwoners van Sderot. Dat is dus ondermeer de gaarkeuken, de werkeloosheid, vrije tijdsbesteding, de opvang en hulp voor de slachtoffers van de dagelijkse beschietingen van Uit de Gaza strook, de sociale activiteiten en de ontwikkeling. Deze families komen uit alle delen van het land en hebben zich gevestigd in Sderot. Zij werken aan de kwaliteit van de scholen, de sociale welstand en de verbetering van de gemeenschap.
Reut werkt, zoals al gezegd, aan armoede, werkeloosheid en sociaal verdriet.
De bevolking heeft een veelheid van problemen. De werkeloosheid is het hoogste in Israel. In Sderot zijn grote golven immigranten opgevangen. Deze groep, vnl. uit Ethiopië en Rusland, bestaat uit 60% van de stadsbevolking. Voegen we dan de dagelijkse angst voor de raketten toe dan begrijpen we allen dat er werk voor onze stichting aan de winkel is. Stichting Lechaim meent dan ook dat het van het grootste belang is om REUT te steunen. Het gaat dat in hechte samenwerking met Guy ben Shlomo, de leider van het therapeutisch paardrijdcentrum doen.

De trauma en de angst die de kinderen ondergaan, hebben een grote invloed op hun gedrag.Dat kan zijn nachtmerries, bedplassen, angst om alleen te slapen, lage eigenwaarde, agressiviteit en een overdreven reactie op geluiden.die te maken zouden kunnen hebben met het geluid van sirenes.
He therapeutische paardrijdcentrum heeft een goede methode om deze kinderen, die allen getraumatiseerd zijn, te helpen hun weg terug te vinden in de maatschappij. Dit werk wordt gedaan door professionele krachten. Iedere groep bestaat uit 23 kinderen, die gedurende een jaar 40 keer les hebben.

Stichting REUT houdt zich vnl. bezig met de volgende projecten:
*Centrum voor voedsel en kleding voor behoeftige families.
*Een netwerk om probleemkinderen tussen 6 en 12 jaar op te vangen
*Noodprogramma voor kinderen met trauma en kinderen, die risico lopen

De stichting werkt in hechte samenwerking met de gemeente Sderot, diverse regeringsinstanties en dede Orah Foundation.

Wij hebben Odelia Ben Porat, die namens REUT het toezicht heeft op ondermeer het paardrij-project, toegezegd alles in het werk te stellen, om naast onze andere verplichtingen, in ieder geval het komende jaar te financieren.
Per kind zijn de kosten voor een jaar Euro 450.
Een maandelijkse bijdrage per kind: Euro 37,50.

Wij willen U vragen deel te nemen en onze penningmeester een automatische overboeking te laten doen!
Vanzelfsprekend zijn gedeeltelijke betalingen eveneens van harte welkom.

Mede namens de slachtoffers van terreur bij voorbaat dank.
Namens het bestuur van Stichting Lechaim

Jochanan Jobse
Voorzitter/penningmeester

Harry Nihom
Coördinator LeChaim Israel


Stichting LeChaim
Rabobank Voorne-Putten Rozenburg
Rabo 11.77.23.800Bank

Identificatie Code (BIC):RABONL2U

IBANNUMMER: NL87 RABO 0117 7238 00
*
Stichting Lechaim heeft de ANBI status
(brief hierover is op te vragen bij het bestuur)

http://www.sderotmedia.org.il/bin/videos.cgi?q=watch&id=2700

Sderot Community Treatment Theatre

The Sderot Media Center has set an important objective for itself to expose the human dimension of terror. The purpose of the project is to let the audience share, listen and absorb the real life experiences of the “actors”. The show obscures the lines between the performing arts and real life story telling. The theatre company performs in Hebrew and English all over Israel and in Jewish communities around the world.

The Sderot Media Center is in touch with children’s trauma, because the center is situated in the center of Sderot. As it is the only media center in the region, it effectively expresses the rockets’ influence on both the young and adults. The involvement of the center with the victims facilitates their understanding the needs of the residents that have been victimized both financial and psychologically. This venture is part of a series of projects that the center has initiated. The projects include creative writing competitions on the subject of terror and a therapeutic theatre for the children of Sderot that performed both in Boston and in New York.

The Participants

Two high schools in Sderot that are part of the Amit network take part in this project. Each group is made up of twenty girls handpicked by Mrs. Debbie Gross, a professional psychologist who has a specialty in trauma. One of the high schools performs in Hebrew and the other performs in English.

Location

The sessions will be situated in each school’s campus in the area designated by the administration. The rehearsals will take place in a rocket protected place, once a week, for an hour and a half each time.

Goal Definition

• All sessions, including treatment sessions, will be led by psychologist Debbie Gross. The sessions will include: re-enacting the event, processing, guided imagery and more.
• Writing the play for each of the two groups based upon information gathered from the sessions.
• Translating the play into English.
• Rehearsals and performances.

Goal Definition – Production

• Video and still photography of the sessions.
• News articles documenting the process for PR and fundraising purposes, according to the discretion of the producer.

Meeting and Goal Planning

• Various traumatic experiences of the group members will be raised during these sessions and will be processed by the psychologist (another professional specializing in psychodrama).
• All sessions will be filmed on video and when traumatic scenes arise, stills will be photographed as well.
• A meeting with the psychologist, a therapy professional and the project manager will take place following each session. During these meetings decisions will be taken regarding the continuation of the therapy as well as the optimal method to focus on. This meeting will be videotaped.

February-March

Initial stage: Writing the play based on an analysis of the experiences that arise.

· The writing will be carried out by the project manager and the therapy professionals until completion.

· Goal: To produce six to seven segments from the daily routine of life in Sderot that will be performed by the students based on the material that arises during the sessions. Such material includes but is not limited to: Dilemmas, conflicts and experiences. Feelings: Loneliness, helplessness, anger, insecurities.

· Translation into English

March-May

There will be fifteen rehearsals for the show with the assistance of two student interns. The rehearsals will take place at the Center of Performing Arts, accompanied by video and still photography. The schedule will be flexible.

June-July

Performances will take place.

www.sderotmedia.com

Drie weken geleden waren mijn vader en ik, in Sderot om ondermeer te praten over het theater project. Stichting Lechaim gaat dit project ondersteunen. Ik was er om een sfeer verhaal te maken voor het NIW, het Nieuw Israëlitische Weekblad, over de moeilijke situatie in deze geteisterde stad. De realiteit van Sderot: een miljoen mensen in continue angst. Sderot, een plaats met rond de 18.000 inwoners en ongeveer 10 kilometer van Gaza. Sderot en omgeving worden al meer dan 8 jaar door kassam raketten bestookt, dag in, dag uit. Tijdens de oorlog in Gaza was dit nieuws. Maar doorgaans zijn de aanslagen slechts korte mededelingen. Noam Bedein is oprichter van het Sderot Media Centrum, een nieuwsagentschap. Het is opgericht met als doel de situatie van de mensen in Sderot en de gehele westelijke Negev een gezicht te geven. Als ik om negen uur binnenkom in zijn kantoor zijn er net twee kassams gevallen, midden in de stad. “Het is meer dan een maand geleden dat er een zogenaamd staakt het vuren werd afgesloten. Dat was op 18 januari. Sindsdien zijn er meer dan 100 kassams in deze omgeving gevallen”, vertelt Noam. “Nog steeds vallen ze iedere dag, het is een groot menselijk drama wat zich hier afspeelt ”. Twee jaar geleden besloot hij het centrum op te richten. Het is een non-profit organisatie en niet gebonden aan welk instituut dan ook. “Wat hier gebeurt is de realiteit van Sderot. In dit gedeelte van Israel leeft een miljoen mensen in continue angst. Er groeit een generatie kinderen op die niet beter weten dan dat zij moeten rennen voor hun leven”. De raketten vallen vrijwel altijd in de morgen, rond negen uur. Dan gaan de kinderen naar school, de ouders naar het werk en gaan de winkels open. Door voor een dagelijkse update te zorgen van alles wat zich hier afspeelt, wil het centrum balans in de verhalenstroom brengen. Op hun website staan video’s, foto’s en worden verhalen gepubliceerd. Het centrum heeft de afgelopen jaren meer dan 4.000 gasten ontvangen, waaronder media, diplomaten en studenten. Zij worden rondgeleid met het doel de realiteit van het dagelijkse leven in Sderot te laten zien. Die realiteit is 10.000 raketten in 8 jaar, vele honderden gewonden, vele duizenden getraumatiseerd en oneindig veel huizen en bezittingen vernield. Noam: “Die realiteit is ook een hele generatie kinderen die met een trauma opgroeien en die zullen zorgen voor een tweede generatie met trauma’s. Er is geen land in de wereld dat zou tolereren dat een stad jaren lang bestookt wordt. Geen enkel land”. “De foto’s van Gaza maken indruk op de hele wereld. Ook al gaat het om terroristen die daar huis houden. Huilende kinderen, bloed, doden… dat spreekt aan. G’d zij gedankt is het aantal gewonden hier relatief klein. Maar dat betekent niet dat de schade, de geestelijke schade, niet enorm is. En probeer dat maar over te brengen. Waar het door komt weet ik niet, en ik wil ook geen politiek verhaal houden, maar om de een of andere reden vindt de wereld, en ook Israel, het heel gewoon dat dit gedeelte van het land, 1 miljoen mensen, continue, tot en met vandaag, dag en nacht in angst leven. Dat ze niet meer dan 15 seconden hebben om naar een veilig onderkomen te hollen!”
Een van de projecten waar het centrum op dit moment mee bezig is, is een theater programma. Veertig jonge meisjes krijgen therapie, theater therapie, om zich te uiten. Zij leren hun ervaringen en trauma’s onder woorden te brengen. Het project wordt begeleid door een psycholoog, een sociaal werker en een theater producent. De meisjes schrijven hun eigen script. Van die verhalen wordt een theaterproductie gemaakt en zo snijdt het mes aan twee kanten. Enerzijds door de meisjes te helpen over hun trauma’s te praten en anderzijds door de wereld te tonen wat zich hier afspeelt. Het plan is om het theater in binnen- en buitenland te laten optreden, zowel in het engels als ivriet.

http://www.sderotmedia.com/bin/videos.cgi?q=watch&id=2318

Joanne Nihom